Πολλοί λένε πως αν οι νέοι άνθρωποι καταφέρουν να βρουν τα κίνητρα και τη δύναμη
να σηκώσουν το βάρος των «απαιτήσεων» της εποχής, τότε υπάρχει ελπίδα να αλλάξουν νοοτροπίες και κατεστημένα.
Ψάξαμε να βρούμε λοιπόν αυτούς τους ανθρώπους δίπλα μας… Πρόσωπα που δεν επιδιώκουν τη δημοσιότητα αλλά την υπηρετούν.
Συναντήσαμε λοιπόν τον δημοσιογράφο Κώστα Παναγιωτάκη,
αρχισυντάκτη της Πειραιώτικης εφημερίδας «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ» και μιλήσαμε μαζί του περί αυτοδιοικητικών και δημοσιογραφικών «ανέμων και υδάτων»…
Χάρης Αρζόγλου:
Κώστα, αφού σε καλωσορίσω θα ήθελα να μου πεις λίγα λόγια για ‘σένα, για το πώς ξεκίνησες και το πώς βρέθηκες σε ένα τόσο απαιτητικό ρόλο, να «παλεύεις» με την
πένα σου σε καθημερινή βάση, έναν Πειραιά με πολλά προβλήματα…
Κώστας Παναγιωτάκης:
Σε ευχαριστώ και ‘γω Χάρη για την φιλοξενία. Είμαι επαγγελματικά στον Πειραιά από τα 19 μου.
Αποφάσισα να εργαστώ στην ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ενώ παράλληλα σπούδαζα στο τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.
Ήταν για εμένα μια πρόκληση, διότι ήθελα να εφαρμόσω όσα μάθαινα πάνω στο χαρτί.
Να ανοίξω τα φτερά μου σε μια πόλη που συνδύαζε πολλά μαζί… Ναυτιλία, Οικονομία, Αυτοδιοίκηση, Αθλητισμό, Πολιτισμό.
Κάπου εκεί, πίστευα, θα έβρισκα το δημοσιογραφικό «βηματισμό» μου και νιώθω τυχερός διότι ως ένα σημείο το έχω πετύχει.
Κυρίως όμως βρήκα την «δημοσιογραφική» μου οικογένεια. Τους ανθρώπους που μου πρόσφεραν απλόχερα τα κίνητρα και την ελευθερία να προσφέρω και να δημιουργήσω. Έτσι «παλεύω» δημοσιογραφικά όπως λες, εδώ και 11 χρόνια, κάθε μέρα, αυτή την πόλη και γοητεύομαι όχι μόνο από τις ομορφιές της αλλά κυρίως από τα προβλήματά της και το παρασκήνιο της.
ΧΑ: 11 χρόνια, σε καθημερινή εφημερίδα, έχεις σίγουρα πολλά να μας πεις…
ΚΠ: Πάρα πολλά. Δεν θα σταθώ όμως σε συγκεκριμένα περιστατικά.
Θωρώ τον εαυτό μου τυχερό διότι έχω ζήσει σε σύντομο διάστημα όλα αυτά που «επιτάσσει» ο ρόλος ενός δημοσιογράφου «πόλης».
Από την απογοήτευση, την κριτική, την αυτοκριτική, την αβεβαιότητα μέχρι την αίσθηση του «καθήκοντος», τον ενθουσιασμό, τον ανταγωνισμό και πρωτίστως την ανάληψη ευθυνών και την «πολλαπλότητα» του ρόλου.
Με απλά λόγια, ξυπνάς κάθε πρωί και δεν ξέρεις τι έχεις να αντιμετωπίσεις.
Η μέρα σου ξεκινάει από μια απλή καταγγελία μέχρι να χρειαστεί να πάρεις στα χέρια σου σε δευτερόλεπτα μια κόλλα χαρτί και μια φωτογραφική μηχανή και να βγεις στους δρόμους… Αυτή είναι και η άγρια ομορφιά του επαγγέλματος!
ΧΑ: Ποια είναι η «μυστική συνταγή» της «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ», μιας εφημερίδας που έχει κερδίσει τους αναγνώστες του Πειραιά;
ΚΠ: Μυστικές συνταγές δεν υπάρχουν. Υπάρχει πολλή δουλειά, καθημερινή. Η «Κοινωνική» είναι μια ιστορική εφημερίδα που τα τελευταία χρόνια ανανεώθηκε τόσο σε πρόσωπα όσο και σε περιεχόμενο.
Φτιάξαμε μια ομάδα νέων ανθρώπων για να μπορεί αυτή η «νεανική ματιά» των πραγμάτων να περνάει στον αναγνώστη.
Δοκιμάσαμε νέες τεχνικές, δουλέψαμε πάνω σε πρωτογενή θέματα, εφαρμόσαμε «χρηστική» δημοσιογραφία και βάλαμε σε επίκεντρο την αυτοδιοίκηση, διότι εκεί «κρύβονται» οι πραγματικές ανάγκες των πολιτών.
Αποφασίσαμε να βγούμε από τα στερεότυπα του τοπικού Τύπου, έτσι όπως πολλοί τον ερμηνεύουν.
Έχουμε συνέπεια, οργάνωση, ξεκάθαρους ρόλους και «φρέσκες» ιδέες.
Το αποτέλεσμα των προσπαθειών μας το εισπράττουμε καθημερινά από τους πιστούς αναγνώστες μας αλλά και από εκείνους που μας γνωρίζουν για πρώτη φορά.
Προσπαθούμε σε καθημερινή βάση να φτιάχνουμε μια πλούσια σε ύλη εφημερίδα, αντικειμενική, που διανέμεται σωστά, διαβάζεται από κάθε ηλικία, έχει θέση, άποψη και πάνω απ’ όλα αναδεικνύει τοπικά θέματα που δεν τα συναντάς στα πανελλαδικής εμβέλειας έντυπα.
ΧΑ: Θα ήθελα να ακούσω την άποψή σου για τη σημερινή δημοσιογραφία και τα ΜΜΕ.
ΚΠ: Σηκώνει μεγάλη κουβέντα. Με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, οι δημοσιογράφοι είναι και απαραίτητοι αλλά και… «εύκολος στόχος».
Πιστεύω, η κρίση των ΜΜΕ είναι απόρροια της οικονομικής κρίσης, με τα δικά της «ιδιαίτερα» χαρακτηριστικά. Εδώ και χρόνια, πολλοί μιλούν για μια «πάσχουσα επιχειρηματικότητα» στα ΜΜΕ που βάζει εμπόδια στην ανεξαρτησία τους.
Έχεις αναρωτηθεί ποιος φταίει που οι νέοι γύρισαν την πλάτη τους στην ενημέρωση;
Ποιος φταίει που η δημοσιογραφία έχει χάσει την εμπιστοσύνη και την αίγλη της;
Για μένα φταίνε εκείνοι που έκαναν τη δημοσιογραφία εμπόρευμα (βλέπε cd, dvd, μετρήσεις) και όσοι αντιμετωπίζουν τον αναγνώστη ή τον τηλεθεατή ως άβουλο καταναλωτή.
Ως ένα σημείο βέβαια όλο αυτό είναι αναπόφευκτο διότι πλέον μιλάμε για ΜΜΕ επιχειρήσεις, για εργαζόμενους, για μισθούς, για έσοδα έξοδα.
Ας μην ξεχνάμε όμως ότι τα ΜΜΕ υπηρετούν αξίες, ιδανικά, αναδεικνύουν κοινωνικά προβλήματα, προτείνουν λύσεις.
Όταν «πατήσουμε» γερά πάνω σε αυτές τις «σταθερές», τότε μπορούμε να μιλάμε για καλύτερο μέλλον, για καλύτερη δημοσιογραφία.
ΧΑ: Σήμερα το κοινό, ιδίως το νεανικό, στρέφεται στην διαδικτυακή ενημέρωση και τα social media.
ΚΠ: Είναι γεγονός αυτό. Ο κόσμος ζητά πιο εύκολη και γρήγορη ενημέρωση και γι’ αυτό τα
Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης «μετατράπηκαν» σε Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Μπήκαν στη ζωή μας τα social media, τα blogs, τα sites… Με τα θετικά τους και τα αρνητικά τους. Ζητούμενο, ωστόσο, παραμένει το αν και κατά πόσο πρέπει να «μαζευτεί» αυτή η κατάσταση.
Δεν σου κρύβω ότι με προβληματίζει όταν ακούω, για παράδειγμα, έναν αιρετό να ασκεί πολιτική μέσω twitter.
Επίσης, σηκώνει μεγάλη κουβέντα το θέμα της «ανωνυμίας», της εύκολης «αναπαραγωγής» και γενικότερα, του εργασιακού περιβάλλοντος ενός διαδικτυακού δημοσιογράφου– διαχειριστή.
Όσο δεν ξεκαθαρίζει όλο αυτό, ο παραδοσιακός Τύπος, για μένα, θα εξακολουθεί να κρατά τα ηνία της ενημέρωσης.
ΧΑ: Δηλαδή κρίνεις ότι ο κόσμος πρέπει να εξακολουθεί να πηγαίνει περίπτερο;
ΚΠ: Βεβαίως, αλλά όχι ως «παθητικός αναγνώστης».
Να ενημερώνεται από τις εφημερίδες, να αξιοποιεί την είδηση και ταυτόχρονα να μπορεί να την «φιλτράρει».
Να επιλέγει δηλαδή συνειδητά τι αξίζει να διαβάσει.
Συνήθως οι περισσότεροι επιλέγουν τον εύκολο δρόμο: Να κατηγορούν κάποιον για κάτι που έγραψε από το να επιχειρηματολογούν πάνω στη δική τους λογική αξιοποιώντας την πληροφορία που αυτός ο «κάποιος» τους μετέφερε.
Προσωπικά, μου έχει τύχει να με πάρουν στο τηλέφωνο και να μου παραπονεθούν για κάτι που έγραψα.
Όταν στην πορεία της κουβέντας ζήτησα, μέσω μιας επιστολής, να μου εκθέσουν τα δικά τους επιχειρήματα για το θέμα που συζητούσαμε, δεν έλαβα ποτέ το παραμικρό…
ΧΑ: Και εκείνοι που θέλουν να προβληθούν; Εκείνοι ανταποκρίνονται πιο άμεσα;
ΚΠ: Μιλάς για τους πολιτικούς; Πάντοτε εκλύονταν περισσότερο από τη δημοσιότητα… Εγώ
ανέκαθεν έλεγα το εξής: Ότι η εφημερίδα είναι σαν τη φωτιά. Άλλοτε ζεσταίνει και άλλοτε
καίει.
Το ζητούμενο είναι, για εκείνους που είναι γύρω της, πόσο επιθυμούν να έρθουν πιο κοντά της…
ΧΑ: Πώς βλέπεις τα πράγματα στον Πειραιά;
ΚΠ: Η πόλη έχει πολλά «ανοιχτά θέματα».
Πολλές φορές σου δημιουργείται η αίσθηση πως ότι πάει να γίνει, μετατρέπεται αυτομάτως σε προβληματικό.
Για παράδειγμα, πας να αλλάξεις το κυκλοφοριακό, δημιουργείς νέα προβλήματα.
Πας να βάλεις μέσα σταθερής τροχιάς;
Ταλαιπωρείς τον κόσμο από τα έργα.
Σηκώνει πολλή κουβέντα ποιος φταίει και γιατί, σε κάθε περίπτωση.
Τις περισσότερες φορές οι πολίτες έχουν δίκιο να διαμαρτύρονται.
Όχι μόνο γιατί πληρώνουν δημοτικά τέλη και έχουν απαιτήσεις, αλλά και γιατί κάποιοι προεκλογικά τους έταζαν λαγούς με πετραχήλια.
Δεν θεωρώ όμως ότι αυτή η κατάσταση είναι αποκλειστική ευθύνη των τοπικών αρχών.
Η αυτοδιοίκηση στο σύνολό της στερείται δυνάμεων.
Σε κάθε δήμο που πάω ακούω τα ίδια πράγματα:
Δεν υπάρχουν πόροι, δεν επαρκεί το προσωπικό.
Το «στοίχημα», για μένα, για τον εκάστοτε δήμαρχο είναι να μπορεί να λύνει καθημερινά προβλήματα χωρίς να εξαρτάται από την κεντρική εξουσία.
Αλλά αυτό, στις περισσότερες των περιπτώσεων, φαντάζει αδύνατο.
Ο Πειραιάς όμως έχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα: Το λιμάνι του.
Αν μπορούσε να το αξιοποιήσει προς όφελος της πόλης ,θα ήταν ευχής έργον.
Δυστυχώς, κάποιοι πρόλαβαν νωρίς να κόψουν τον ομφάλιο λώρο και έτσι έχουμε
το εξής παράδοξο: Μια πόλη να παλεύει με τις αντιξοότητες έχοντας στα «σπλάχνα»
της ένα κερδοφόρο λιμάνι.
Όμως, μην μένουμε μόνο στα αρνητικά. Πολλές φορές και λόγω επαγγέλματος , αυτά σου έρχονται πρώτα στο μυαλό…
Σε κάθε περίπτωση, ο Πειραιάς είναι μια περήφανη πόλη, με μεγάλη ιστορία, με
ξεχωριστούς ανθρώπους και ιδιαίτερη ομορφιά που αξίζει να αναδεικνύεται και να προβάλλεται παγκοσμίως.
ΧΑ: Κώστα να σ ευχαριστήσω για την κουβέντα μας και την ευκαιρία που μου δίνεις να
παρουσιάσω έναν νέο άνθρωπο που παλεύει σ ένα δύσκολο επάγγελμα.
Ένα επάγγελμα που τελευταία βάλλεται από παντού ανάλογα τα συμφέροντα μην λαμβάνοντας υπ όψιν σχεδόν κανείς ότι Δημοσιογράφος επιτελεί λειτούργημα ενημερώνοντας για τα γεγονότα και όχι για την προβολή κάποιων γεγονότων ή προσώπων
Χάρης Αρζόγλου
