52 χρόνια μετά και ακόμη ψάχνουμε να ζήσουμε με ψηλά το κεφάλι και ατενίζοντας το μέλλον ελεύθεροι .
Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967 ανήκει στο παρελθόν .
Το ξημέρωμα εκείνο μας βρήκε με τα τανκς στο δρόμο και 7 συνεχόμενα χρόνια ζήσαμε την μπότα της Χούντας .
Πολλοί θυσιάσθηκαν στον Βωμό της Δημοκρατίας ,βασανίστηκαν και εξορίσθηκαν .
52 χρόνια μετά ..
Σήμερα 21η Απριλίου 2019 ψάχνω να βρω τις διαφορές του τότε και του σήμερα, μιλάω για να το ξεκαθαρίσω εξ αρχής .
Μιλάω για ένα και μοναδικό θέμα την Ελευθερία μας και το να ζήσουμε αξιοπρεπώς μέσα από την δουλειά μας και τον Ιδρώτα του προσώπου μας .
Κάποτε ο Αείμνηστος Καραμανλής είχε πει σε ομιλία του , << εγώ η τα τανκς >>
Κάποιοι σήμερα Ευρωπαίοι βεβαίως – βεβαίως αντί τανκς έχουνε μνημόνια και οι κάνες τους στραμμένες εδώ και χρόνια μας πυροβολούν .
Το να προτάξεις τα στήθη μπροστά σ ένα τανκ σου δίνει την δυνατότητα να πεθάνεις με το κεφάλι ψηλά για τα ιδανικά σου .
Όμως αυτές οι κάνες των μνημονίων σε καταρρακώνουν σε συρρικνώνουν και ο θάνατος είναι δυστυχώς ένα τέλειο και οργανωμένο έγκλημα .
Σήμερα παίρνω σαν βάση τα λεγόμενα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας που σας τα παραθέτω που ανέφερε στις 21/4/2017
«Το εθνικό μας χρέος για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας γίνεται, μέσα στη σημερινή συγκυρία ιδίως για την ευρωπαϊκή μας οικογένεια, τόσο περισσότερο επιτακτικό όσον οι ύπουλες δυνάμεις που απεργάζονται την κατάλυση των δημοκρατικών θεσμών -με αποκορύφωμα τα ναζιστικά κατάλοιπα, τα οποία ξυπνούν τους εφιάλτες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου- αναβιώνουν απειλητικά».
Αυτό αναφέρει, μεταξύ άλλων, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος με αφορμή τη συμπλήρωση μισού αιώνα από το πραξικόπημα του 1967. Ο κ. Παυλόπουλος τονίζει επιπλέον πως «εμείς, οι Έλληνες, δεν πρέπει να ξεχνάμε […] ότι η Ελλάδα υπήρξε κοιτίδα και λίκνο της Δημοκρατίας, άρα οφείλουμε να συμπεριφερόμαστε, αδιαλείπτως και αενάως, ως θεματοφύλακες ενός αναντικατάστατου θεσμικού και πολιτικού αγαθού, το οποίο, από τη φύση του, είναι εύθραυστο».
Τέλος ο κ. Παυλόπουλος έπλεξε το εγκώμιο των πεσόντων-θυμάτων «των αδίστακτων πραξικοπηματιών της 21ης Απριλίου 1967» και είπε ότι πρέπει να τιμώνται παντοτινά «εκείνοι που αντιστάθηκαν και βασανίσθηκαν, υπερασπιζόμενοι τη Δημοκρατία όπως ταιριάζει στους Έλληνες».
Μάλιστα αυτά είναι τα λόγια του Προέδρου .
Έχω θέμα όσο και να σέβομαι και τον θεσμό και το άτομο και τα ερώτημα μου είναι απλά ένα και μοναδικό .
Για ποια Δημοκρατία μιλάμε όταν οι δήθεν φίλοι μας οι Ευρωπαίοι αποφασίζουν για εμάς χωρίς Εμάς .
Όταν το Σύνταγμα σχεδόν έχει πάψει να στηρίζει τον Έλληνα Πολίτη και απλά στηρίζει και εφαρμόζει αποφάσεις στην ουσία οικονομικών κατακτητών ..
Από την θέση αυτή αναρωτιέμαι ποιος με κυβερνά εδώ και χρόνια και ποιος έχει στρέψει τις οικονομικές κάνες και μας εκτελεί.
Δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε αντίσταση πλέον γιατί ακόμη και αποφάσεις Δικαστικές δεν έχουν ισχύ μπροστά στις κάνες των μνημονίων .
Και για να μιλήσουμε και με όρους τηλεθέασης και παρουσίασης τηλεοπτικών προγραμμάτων για survivor .
Εκεί οι παίχτες έχουν έπαθλο φαγητό εάν κερδίσουν ένα αγώνισμα η εάν χάσουν τρώνε καμιά καρύδα .
Στο κοινωνικό survivor εδώ στην Πατρίδα μας το παιχνίδι είναι μπροστά στις κάνες και μόνιμα χάνουμε εμείς και δυστυχώς δεν έχουμε ούτε καρύδες , άσε που και οι κάδοι απορριμμάτων δεν έχουν πλέον και υπολείμματα φαγητών .
Αυτή την άποψη έχω ,και διαπιστώνω κλείνοντας αυτές τις γραμμές είναι το σήμερα .
Σας παραθέτω λοιπόν για επίλογο τον τίτλο του σημερινού άρθρου .
<<Αφυδατωμένη Πολιτική.. σκλαβωμένη κοινωνία ( 21/4/1967- 21/4/2019)>>
Με σεβασμό και εκτίμηση στην Ιστορία και την Δημοκρατία .
Αρζόγλου Χάρης
